مکیال المکارم یکی از کتاب هایی است که به صورت تخصصی، در زمینه دعا برای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نوشته شده است. این کتاب دو جلدی را آیت الله سید محمد تقی اصفهانی (رحمة الله) نوشته است. این عالم 47 سال عمر کرد؛ مثل سید رضی، گردآورنده نهج البلاغه که 47 سال عمر کرد. سید محمد تقی اصفهانی، سی ساله بود که به مکه رفت تا اعمال حج را به جا آورد. وقتی به آنجا رسید، دید که در مکه بیماری وبا شایع شده است و حاجیان می میرند! نذر کرد و گفت: «خدایا، من جوانم و سی سال دارم. اگر زنده به ایران و شهرم اصفهان برگردم، کتابی راجع به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می نویسم.» متوسل شد و سالم به شهرش برگشت.
زمان کوتاهی که گذشت، مشغول کار و زندگی شد و [نوشتن کتاب را] فراموش کرد. در مقدمه جلد اول کتابش نوشته است که یک شب امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را در خواب دید و حضرت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) [با این مضمون] به او فرمودند: «تو قراری داشتی که وقتی سالم به ایران برگشتی، کتاب بنویسی! فراموش کردی؟!»گفت: «چشم آقا.» حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمودند: «اسم کتاب را خودم انتخاب می کنم: مکیال المکارم فی فوائد الدعا للقائم.»
هفده سال نشست و این دو جلد کتاب را نوشت. سر هفده سال از دنیا رفت و زنده نماند. در این دو جلد کتاب، 1700 حدیث و نود فایده در رابطه با دعا برای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) آورده است.

مکیال المکارم یکی از کتاب هایی است که به صورت تخصصی، در زمینه دعا برای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نوشته شده است.

امام صادق (علیه السلام) فرموده اند: «ثَلاثَةُ اَشْیاءَ یحْتاجُ النّاسُ طُرّا اِلَیها: اَلاَمْنُ و َالْعَدْلُ و َالْخِصْبُ.»[1] سه چیز است که همه مردم به آن نیاز دارند: امنیت، عدالت و فراوانی (رفاه). امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، با ظهورشان برای مردم امنیت می آورند؛ به گونه ای که مثلاً خانمی از مشهد به تنهایی راه می افتد و به شهر دیگری می رود؛ هیچ کس هم نگاه چپ به او نمی کند! این [یعنی] امنیت. حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) عدالت را هم اجرا می کنند. در حال حاضر، عده ای آن قدر ثروت دارند که نمی دانند چه کار کنند؛ عده ای هم از گرسنگی نمی دانند چه کار کنند!

در روایتی از ابوسعید خدری، پیامبر اکرم (صلی الله و علیه و آله و سلم) می فرمایند: «اُبَشِّرُکُم بالمَهدی یبعَثُ فی اُمَّتی عَلی إختلافٍ مِنَ النّاسِ وَ زَلازِلَ یملاُ الأَرضَ قِسطاً وَ عَدلاً کَما مُلِئَتْ جَوراً وَ ظُلماً یرضی عَنهُ ‌ساکِنُ السَّماء وَ ساکِنُ الأَرضِ یقَسِّمُ المالَ صِحاحاً فَقالَ رَجُلٌ ما صِحاحاً… السَّویهِ بَینَ الناسَ.»[2] شما را به ظهور مهدی مژده می دهم که هنگام انقلاب احوال مردم و اوضاع متزلزل، قیام و زمین را از عدل و داد پر می کند؛ همان طور که از ظلم و ستم پر شده باشد. ساکنان آسمان و زمین از او راضی خواهند بود و اموال را به طور صحیح [یعنی] علی السویه میان مردم تقسیم می کند. این سه چیز، امنیت، عدالت و رفاه، چیزهایی است که هر جامعه ای، مسلمان یا غیرمسلمان، به آن احتیاج دارد: به این ترتیب، در زمان ظهور، خرابی ها آباد می شود و مردم برقراری رفاه و امنیت و عدالت را به وضوح می بینند؛ پس این طور نیست که امام با شمشیر، همه را به راه بیاورند؛ سیل جمعیت [با مشاهده این وضعیت] به طرف امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می ریزند و از آن بزرگوار اطاعت می کنند.

سخنرانی: حجت الاسلام و المسلمین عبدوس، صحن جامع رضوی، 18تیر1390.
منبع: کتاب مشکات، خاتم ولایت (منتخب سخنرانی های حرم مطهر رضوی با موضوع مهدویت)، معاونت تبلیغات و ارتباطات اسلامی آستان قدس رضوی

——————————————————–
پی نوشت ها:
[1]. ابن شعبه حرانی، تحف العقول عن آل الرسول (صلی الله علیه و آله و سلم)، ص320؛ محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج75، ص234.
[2]. محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج51، ص81؛ علی بن عیسی اربلی، کشف الغمة فی معرفة الائمه، ج2، ص471.