امام صادق علیه السلام:

 الْبِرُّ وَ حُسْنُ الْخُلُقِ یَعْمُرَانِ الدِّیَارَ وَ یَزِیدَانِ فِی الْأَعْمَار

 نیکی و خوش اخلاقی، شهرها را آباد و عمرها را زیاد می کند.

 کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 100 ، ح 8

                با پیچک خیال تو..

  کوچه ‏های مدینه هنوز هم یاد تو را دارند و داد مظلومیتت را سر می‏دهند. خاک بقیع، مناجات‏های شبانه ‏ات را فریاد می‏زند و سنگ‏هایش اشک خشکیده ‏ات را به تفسیر می‏کشند. اینجا هنوز هم بوی کلاس‏های با صفایت را دارد. هنوز هم درس و مدرسه با یاد تو شروع می‏شود. دیوارهای مدینه با یاد دست نوازشگر تو بر سر یتیمان، ساز یاری می‏نوازند و به جای بازوان پرتوانت، تکیه‏گاهی برای گریستن عاشقان می‏شوند. وقتی نسیم صبح وزیدن می‏گیرد، صدای «ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلوة» عارفانه‏ات به گوش می‏رسد

 منادی هنوز هم با غمی به بلندای آسمان فریاد برمی‏آورد که به جرم پاسداری، پایه گذار مذهب و الگوی عدل صادق آل محمد (ص) را کشته ‏اند… .

او که مدرس توحید مفضل بود، بعد از امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) بهترین ادله عقلی را به یادگار گذاشت            .

  آری او، امام جعفر صادق(علیه السلام)، امام عشق و آزادی، حال دیگر در بقیع همیشه خاموش، آرمیده است.

   در تقویم این تاریخ پر فراز و نشیب، حزن انگیزترین روزها، روز شهادت است. آن هم در مکانی چون مدینه و در کنار قبر پیغمبر.

  بیا! بیا امشب خود را در مدینه ببینیم؛ پشت پنجره‏های مشبک بقیع. هواکه تاریک می‏گردد، مدینه روشن است. امشب در کوچه‏ های مدینه خانه ‏ای آتش گرفته است.

   سرمایه امروز بقیع، اشک است و اشک. مدینه، جهان را از شیون اکنون خود پر کرده است. امروز بقیع در لباس سوگ، چکیده اشک‏های غربت شیعیان است و دانش، بحارالانوار اشکی است که به تمامی برگ‏های زرین احادیث، تسلیت می‏گوید.